Merhaba canım okuyucu. Birkaç gündür çok yoğun olmama rağmen, akşamları yarım saatliğine de olsa bilgisayar başına geçip yorumlarınızı okuyorum, takip ettiğim bloglara göz atıyorum, kendi bloguma da bir şeyler karalamaya çalışıyorum. Bugün Part Of The Book blogunun sahibi beni çaya davet etmiş, hem de yeni davet etmiş. Atladım gidiyorum. Haydi başlayım :)
Okuduğum kitaptan keyif almam için net, basit, sade, orasından burasından çekmeli cümleler olmaması lazım. Burdan yola çıkarsak yazacağım kitap da pek tabii böyle olacaktır.
Bir kitap yazacak olsam, adını "1 Ekmek 1 Süt" koyardım. Ne alaka şimdi Seda, gıdayla kafayı bulmuşsun sen yıllardır diyecek olanlar sakin olun. Şöyle ki, kitap konumla ilgili aklıma ilk gelen şey yalnızlıktı. Ama öyle klişe bir yalnızlık değil benimki. Tamamen baş karakterin kendi seçimi olan bir yalnızlık. Birgün yaşadığı yerden, evinden, tanıdıklarından, etrafindeki herkesten, işinden, belki de sevgilisinden elinde küçük bir çantayla ayrılır. Bir gece önce biletini aldığı uçağa atlar (ya da otobüse. bilemedim ülke değiştirsin mi değiştirmesin mi) ve artık tek başınadır. Ne güzel değil mi? Korkutucu biraz evet kabul ediyorum ama heyecan dolu olduğu kesin. Bu yalnızlığın günümüzde geçmesi, yani modern zamanda geçmesi bence kitabı ilginç hale getiriyor. Nimetleri fazla çünkü. Kahramanımız gittiği yerde kendisine küçük, şirin bir ev tutar. Sabahları kapısına 1 ekmek 1 sü bırakılır. Yani bi başına, artık hayatındaki sayıları en minimize ettiği şekilde yaşar. Ekmeğin birazını sabah, birazını akşam yer belki. Orda yeni insanlar tanır ama kimseye bağlanmaz. Kendine bi blog açar :D Şehrindeki sergileri, festivalleri, en yeni filmleri hiç kaçırmaz. Hatta evine yakın bir kütüphane keşfeder. Akşamları boynuna iki fıs parfümünü sıkar, saçları da şampuan filan kokar, alır bez çantasını alışerişe gider. Kendisine nefis salatalar hazırlar.... Yaz yaz bitmez. Eğer Müge Anlı kahramanımızı bulmazsa, bir süre keyifli vakit geçireceği kesin :D
Okuduğum kitaptan keyif almam için net, basit, sade, orasından burasından çekmeli cümleler olmaması lazım. Burdan yola çıkarsak yazacağım kitap da pek tabii böyle olacaktır.
Bir kitap yazacak olsam, adını "1 Ekmek 1 Süt" koyardım. Ne alaka şimdi Seda, gıdayla kafayı bulmuşsun sen yıllardır diyecek olanlar sakin olun. Şöyle ki, kitap konumla ilgili aklıma ilk gelen şey yalnızlıktı. Ama öyle klişe bir yalnızlık değil benimki. Tamamen baş karakterin kendi seçimi olan bir yalnızlık. Birgün yaşadığı yerden, evinden, tanıdıklarından, etrafindeki herkesten, işinden, belki de sevgilisinden elinde küçük bir çantayla ayrılır. Bir gece önce biletini aldığı uçağa atlar (ya da otobüse. bilemedim ülke değiştirsin mi değiştirmesin mi) ve artık tek başınadır. Ne güzel değil mi? Korkutucu biraz evet kabul ediyorum ama heyecan dolu olduğu kesin. Bu yalnızlığın günümüzde geçmesi, yani modern zamanda geçmesi bence kitabı ilginç hale getiriyor. Nimetleri fazla çünkü. Kahramanımız gittiği yerde kendisine küçük, şirin bir ev tutar. Sabahları kapısına 1 ekmek 1 sü bırakılır. Yani bi başına, artık hayatındaki sayıları en minimize ettiği şekilde yaşar. Ekmeğin birazını sabah, birazını akşam yer belki. Orda yeni insanlar tanır ama kimseye bağlanmaz. Kendine bi blog açar :D Şehrindeki sergileri, festivalleri, en yeni filmleri hiç kaçırmaz. Hatta evine yakın bir kütüphane keşfeder. Akşamları boynuna iki fıs parfümünü sıkar, saçları da şampuan filan kokar, alır bez çantasını alışerişe gider. Kendisine nefis salatalar hazırlar.... Yaz yaz bitmez. Eğer Müge Anlı kahramanımızı bulmazsa, bir süre keyifli vakit geçireceği kesin :D
Kitap Kapağıma tabii ki bir ekmek ve süt koyacak halim yok. Burası da kahramanımızın şirin evinin kapısı olsun. Sizin de içinize ferahlık veren bir fotoğraf değil mi ya :)
Arka Kapak Yazısı
"Kaçmadım" diye başladı ilk yazısına; "kaçmadım, yaptığım sadece bir tercihti. Kimseye kızgınlığımdan değil bu gidiş, kendimle kavgamı bitirdim. Kavga sonucu birlikte aldığımız karara göre, gitmeliydik. Sil baştan değildi hiçbir şey, sayfayı değiştirmekti. Benimle beraber hayatımın bu yeni döneminde, bu heyecanı paylaşmak ister misiniz?" Sonra güzel bir müzik açtı, masadan aldığı kalemle saçını tutturarak mutfağa gitti. Yalnız ilk gecesini, demlediği çayıyla kutlama akşamıydı.
Önyazı
Önyazım yok :D İtiraf ediyorum hiçbir kitabın önsözünü okumuyorum. Okuyucularıma da aynı şeyi yaşatamiyciğim.
İthaf
Yalnız kalmaya ihtiyacı olan herkese
Umarım keyifli bir yazı olmuştur. Aklımdan ne geçiyorsa yazdım valla. Yapmak isteyenler üzerine alınıp mimi yapabilirler. Yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli günler, akşamlar, geceler.
Yorumlar
Yorum Gönder